1
burayı seviyorum. nedensizce seviyorum hem de ama bu ıssızlık benim yalnızlığımı pekiştiriyor. bu açıdan hüzünlenmiyor değilim. öte yandan bir meşgale sonuçta ve hayatımı devam attirebilmek için kitap okumaktan başka şeyler yapmak da bir zorunluluk. tek pürüz zamanımı doğru değerlendirip değerlendirmediğim şüphesi. çünkü böyle kuytu bir sözlük köşesinde pek fazla insan tarafından okunmadan yazmak bir tür zihinsel mastürbasyon hissine yol açıyor ve bir insan psikolojisi klasiği olan mastürbasyon sonrası pişmanlığa sebep oluyor. işte o noktada çok ciddi bir hüzün kaplıyor insanın içini, en azından bende öyle oluyor;
"şu kadar saatimi harcadım... ne uğruna harcadım. o zaman diliminde kaç sayfa kitap okuyabilirdim?"
bu ve benzeri düşüncelerle dolu bir esef denizinde boğulmaktan kendimi alamıyorum. sonra bunları düşünerek kaybettiğim zaman, pişmanlık duyarak kaybettiğim zaman yeni bir pişmanlığa vesile oluyor bu sefer kaybettiğim zamana üzülürken kaybettiğim zamana üzülüyorum ve bu böyle sürüp gidiyor. gün sonunda yatağıma yatarken;
"işte hüzün budur." diyor ve kendimi huzuru bulduğum biricik varlığın kollarına bırakıyorum. uyku...
2
iyi demişsin güzel demişsin de, olay kalabalık bir yerlerde takılmak ise var bir sürü alternatif...
uyku konusunda tamamen katılıyorum.
#141018 kokakirec | 30/06/2013 11:09