saygıdeğer yöneticilerim, pek değerli yazar kardeşlerim;
"olmaya merhaba cihanda bir nefes sıhhat gibi"
sağlık çok önemli. merhaba felsefesinin kurucusu ve dünyadaki tek temsilcisi pan da bir zamanlar sayma hastalığı baş göstermiş, taa ki bunun obsesif kompulsif bozukluk belirtisi olduğunu öğrenen kadar pan her şeyi üçer dörder kez saymıştır. saatteki rakamları, kalemin tırtıklı yerindeki tırtıkları, araçla giderken yoldaki ağaçları, bindiği otobüsteki yolcuları...
otobüs demişken, sıcak bir yaz günü pan sosyalleşmek, arkadaşlarıya bulşmak için otobüse binmiş, oturacak yer bulamadığı için ayakta dikilmeye başlamıştır. her durakta yolcu bindiren şoför, arkaya doğru ilerleyelim nidalarıyla, panı arka taraflara göndererek hikayenin fitilini ateşlemiştir.
pan ın önünde dikildiği ikili koltukta; bir çift oturmaktadır. koridor tarafında oturan kız, yakasında boncuklar olan, düşük yakalı, üstten bakıldığında göüslerin takribi yüzde kırk sekizini gösteren bir bluz giymiştir. sayma takıntısı olan pan başlamıştır kızın yakasındaki boncukları saymaya. sayma sonunda 24 çıkan boncuklar pan ı tatmin etmemiş, ya yanlış saydıysam düşüncesiyle bir de soldan sayayım diyerek tekrar saymaya başlamıştır. yine yirmidört rakamına ulaşmanın verdiği mutlulukla kafasını yavaş yavaş kaldırırken kızın eşiyle göz göze gelmiştir. sinirli olduğu her halinden belli olan eşi sakinleştirmek, ortamı yumuşatmak için pan "merhaba abi" dediyse de adam; "lan
tirtme merhabanı, iki saattir benim karıyı kesip bana merhaba mı diyon!
myım lan ben! diye ayağa kalkmak üzereyken; merhabasına sövülen pan geriye doğru yaslanıp, adamın suratında 43 numara yazısını okunur halde işlemiştir. sonu karakolda biten bu hikayenin sonunda pan ifadesini verdikten sonra serbest bırakılmıştır.
bırak pan bu karakola gittim de ne oldu? çayımı içtim çıktım ayaklarını desinler.
