hayattan nefret etmek
- 1evet
tan bir yazı yazmaya hazırım.
şimdi geleceğe gidiyorum 20 yıl belki de 30 yıl sonrasına. kendim hakkında pek bir bilgim yok fakat bugünleri hatırlıyorum. düşük aldığım sınavları, aşık olduğum kızları, pişmanlıklarımı, severek yaptıklarımı... sonra tekrar başlıyorum düşünmeye;
hangisinin önemi var?
sonunda öleceksek yaşamanın ne önemi var? öldükten sonra yaptıklarının ne anlamı kalacak? amına koduğumun dünyasında ne yemeye yaşıyorum lan ben diyeceğim kendime. henüz demiyorum ama.
heh sonra mutluluklarım gelecek aklıma. işte yaşamak için bir sebep. sonra tekrar düşüneceğim. hangi mutluluk şuanda hayatımı etkiliyor? yine yok. tam iyi bir sebep bulmuşken onu da tim. yani gelecekte kendime bakınca umut görmüyorum. iyi de niye yaşıyorum ki o zaman?
evet cevabı buldum. mutluluk umudu. mutlak cevap bu olmalı. geçmişte yaşadığım her şey ne kadar kötü olursa gelecekte yaşayacaklarıma bakış açım da o kadar umut dolu oluyor. niye böyle oluyor ? neden sadece umutlara yapışabiliyorum? hem de olmayacağını bile bile.
diğer insanların benim göremediğim neyi görüyor kendi hayatlarında? nasıl bu kadar güleryüzlüsünüz lan? nasıl?
heh mesela bu yazı, bu yazı şimdi o kadar mantıklı(!) geliyor ki bir ı eklerken bir öncekini niye yazdım düşünüyorum. niye bu kadar sokuk bir durumdayım hiç bilmiyorum. keşke piyango falan çıksaydı mesela. zengin doğmak istemezdim. zengin doğsam yine mutsuz olurdum. ancak fakir doğup zengin olmak cennetten bir flash görmek değil midir? vadedilen topraklar...
sonuçta şuraya varıyor düşüncelerim; insanları hayata bağlayan tek şey ölüm umudu bence. 2 yaşımdan beri biliyorum insanların öleceğini. bu da bana hayatımı güzel yaşamam gerektiğini dikte ediyor. o kadar güzel yaşamalıyım ki sonunda ölmeme rağmen bir şey ifade etmeli hayatım. peki ya hiç ölmeyecek olsaydım? o zaman her şey daha gibi olurdu. hatta o kadar gibi olurdu ki tek amacım ölmek olurdu.
günümüzde herkes pollyannacılık oynuyor. yeni doğmuş bir erkek ve bir dişiyi başka bir dünyaya koysak yeni bir hayata başlasalar( evet imkansız ben de biliyorum) ahlak kuralları orada olmasa, medeniyet orada olmasa, insanlık orada olmasa, oradaki hayat da bu kadar tan mı olur? onlar da benim kadar mutsuz mu olurlar? yoksa bilinçsiz bir şekilde mutlu mu yaşarlar?
her zaman hiç varolmamış olmayı istemek mutsuzluk mudur? - 2eğer gerçekten böyle bi düşüncen varsa. kafan yerine gelince bu entryi canla başla silecen.
- 3kafam gayet yerinde. fakat diyelim ki daha sonra bunlardan pşman oldum. hangi düşüncem daha doğru? birini daha sonra düşünmem onun daha doğru olduğu anlamına mı gelir?
- 4(bkz: cevapsız sorular)
- 5hayatın da çok umrunda zaten : )#343461 paranoyak deli | 20/11/2014 20:41
- 6@5 burada kendi hayatımın senin umrunda olması için çalışmadım ama biraz daha kafanı çalıştırman gerekecek
- 7ben sana umrumda değilsin mi dedim acaba.. okuduğunu anlayıp algıladığın zaman pişman olma sonra.. : ) neyse içimde kalmasın kendini biraz daha iyi hissedersin belki diye sana şarkı getirmiştim.. www.youtube.com/...
ister dinle ister dinleme : )#343463 paranoyak deli | 20/11/2014 20:45 - 8@6 niye böyle yapıyorsun olm :/#343464 gökyüzünde süzülen üzgün kaplumbaga | 20/11/2014 20:46
- 9@8 nasıl yani?
- 10@9 neyse boşver onu, soruna yanıt vermek istiyorum ben. Öncelikle yazıyı okurken derin bir iç çektim onu söyleyeyim. Bir insan yok olsaydım ne olurdu acaba diye soruyorsa orayı biraz açmak gerek. Şimdi soruya gelirsek, yok olmayı istemek mutsuzluk belirtisi değil bence. Tam bir arayış belirtisi gibi geliyor bana. Hani somutlastiracak olursak, karanlık bir odada mum aramak gibi bir şey. Bulmak zor, ama bulursan aydınlanacaksın. Neyse, hep geçici bunlar. İçini Dökmen işe yaramıştır umarım.: D#343470 gökyüzünde süzülen üzgün kaplumbaga | 20/11/2014 20:55
- 11içimi döktüm denemez aslında sadece bir kısmının anlatabildiğim kadarı bu. ama cevabın için çok teşekkür ederim
- 12Her zaman bekleriz.#343472 gökyüzünde süzülen üzgün kaplumbaga | 20/11/2014 21:02
- 13haklısın. edit:okumadım
- 14artını verdim kabuğuma çekiliyorum......#343478 exogenesis | 20/11/2014 21:20
- 15evetttt.. arkadaşım sen biraz rutinleşmiş bir yaşam biçimine giriş kısmının vermiş olduğu bulanımla amaç,yaşam ve umutsuzluk konularında beyin fırtınası yapmaktasın.. sana ilaç olarak bu videoyu yazıyorum. www.youtube.com/... ayrıca bu adam gençliğinin başında kanserle (ölüm) boğuşmasına rağmen umutlu olup spordan deva bulmuş ve hayata tutunabilmişse.. sana neoluyor topraaamm? diye sorarlar adama..öpüldün ;).
- 16herkesin hayatının herhangi bir döneminde düşünüp sıkıntısını yaşayacağı bir durumdasın sadece. çoğu kişi bunu başkalarına yansıtmaktan korkularını anlatmaktan korkar çünkü insanların kendilerinden uzaklaşacağını düşünür. bu özgüven eksikliğine delalettir. sen öyle yapmamışsın neyse korkuların anlatmışsın bir anlamda fikrini içini dökmüşsün buraya adamsın. varolmamış olmayı istemek de mutsuzluk değildir. bunu mutsuzluk olarak kabul edersen hayatı kendin adına içinden çıkılmaz hale getirirsin. o yüzden yapma gözünü seveyim tir et biraz bazen bu kadar sorgulamamak gerekiyor.
- 17@15 diyorsun ki yani forever trust in who you are and nothing else matters
- 18@16 sorgulamamak da hep saçma geldi bana ama mutlu olmanın tek yolu sorgulamamak gibi duruyor
- 19@18 bazen öyle ne yazık ki çıkar ilişkisi derler ya. hayatı çekilmez kılıyorsa faydacı olmak lazım düşünüp sorgulamamak lazım bir süre ayrıntıları.
- 20@19 peki ya sorgulamak ama yaşamamayı seçersek?
- 21@20 seçimimiz o şekilde olursa muhtemelen tir etmediğim şeyler yüzünden daha çok dert daha çok tasa çekeriz.
- 22(bkz: çokta fifi)
