güleşenler
- 1Bari bir müzik açsaydık, odada ses olurdu en azından. Veya sokaktan bir
geçseydi, komşular uyumasaydı, alt kattan bir televizyon sesi, bir kahkaha, bir konuşma sesi gelseydi... Keşke bütün bunlar olsaydı da şu sinir bozucu sessizlik yok olup gitseydi... Ama hiç biri olmadı... - 2Salonun ortasında bir saattir üstü çıplak, altı kotlu bi kızla güreşiyordum. Söyleyecek sözlerin hepsini tüketmiştim. ?Seni Seviyorum?ları, ?Aslında Hep Sana Aşıktım?ları, ?Hiç Aklımdan Çıkmadın?ları nasıl da çarçabuk tüketmiştim. Sözleri tekrarlamanın faydası yoktu, ikna etmek mümkün değildi. Müthiş, çelik iradesi asla kırılmazdı biliyordum, bu yüzden susuyordum. Zaten ikimiz de çok sigara içen, spor yapmayan insanlarız. Bu saçma sapan mücadele öyle yormuştu ki bizi, ağzımızı açacak takatimiz kalmamıştı. Bi kelime bile etmeden sadece güreşiyorduk eski çıktığımla. İnsan hiç eski çıktığıyla güreşir mi? Ben güreşirim... Ben mühendisim!
