sene 2012 falan. üniversitede öğrenciyiz o zamanlar kanımız kaynıyor. türkmen bir arkadaşımız vardı ülkeden buraya döviz taşıyıp paranın amına kordu haliyle altında güzel bir bmw vardı. ders çıkışları kafamıza eserdi sucuk mu çekti canımız sucuk döner için afyon'a köfte mi çekti laps bursa'ya leblebi mi çekti kütahya'ya sürerdik. bir gün dersten çıktık yine ne yapalım ne yapalım ? dedim bilecik'e gidelim. arkadaş hemen atıldı bilecik nere
? dedi. dedim ben de bilmiyorum olum annem bilecik doğumlu orada doğduysa kesin vardır öyle bir yer. e ne yiyeceğiz biz orada dediler. olum bilmiyorum ama pazarcık diye bir ilçesi var ( pazareli yapmışlar adını
) bozası meşhur oranın gider bir boza içeriz. türkmen hayatında boza içmemiş aklına yattı keratanın çıktık yola. neyse bozöyük'ten geçtik önce sonra tayyibimin yaptığı duble yollar başladı. şaka maka akıyor yollar çok temiz. biz tabela falan arıyoruz bulamadık tabelayı az daha gitsek sakarya'da buluyorduk kendimizi.
part 2. yol kenarında bir dayıya rastladık dedik dayı böyle böyle nasıl gideriz bilecik'e. ne işiniz var amuğa goyim orada dedi. dedik işte sadece merak. gidip bir şey bulamayacaksınız dedi dayı bizim morallar biraz bozuldu. yolu gösterdi bildiğin tali yola girdik
. neyse takır tukur gidiyoruz pazareli'ne vardık bozamızı içtik sonrası bilecik 15 km levhasını gördük. hava da hafiften kararıyor yetişelim diye türkmen tali yolda bastı gaza tekerlekleri
etti ama adamın sülalesi rahat. neyse 10 5 3 derken bir rampaya ulaştık. rampayı aşsak bilecik gözükecek. oh dedik
sonunda. yandan arkadaşlar imalı imalı söyleniyorlar, olum
kadar yer boşuna geldik
yı şehre sokmamızla çıkarmamız bir olacak.. ( senin ben hayal gücünü
eyim.) neyse o ara gözlerimiz karardı bizim bir birimize sövüyoruz falan. türkmen olum önümü göremiyorum diye haykırıyor.
yı güç bela köşeye çekebilmiş bizim gözler hala kararıyor. neyse bir 3-5 saniye daha devam ediyor bu gözlerimizi bir açıyoruz bilecik'ten çıkış levhasını görüyoruz.
işte o gün bugündür tövbeliyiz arkadaşlar. şimdi bilecik il sınırına bile girmiyorum.
bu da böyle bir anımdır.
