Üniversitenin son günleriydi. Okulda en çok sevdiğim hocanın odasındaydım. Bana, “ Ne olmak istiyorsun? “ dedi. “ Entellektüel olmak istiyorum.” dedim. “ Senden entellektüel olmaz” dedi. Çok şaşırmıştım. Biraz duraksadiktan sonra ,kırgın ve alıngan bir ses tonuyla; “ Dersinizi 3 sene önce alıp geçtim. Dersinizi almama rağmen hala bütün derslerinize giriyorum. 300 kişilik sınıfta 30 kişi bile dersinize girmiyor. Şu gördüğünüz okulda en çok okuyan öğrenci benim. 1 tek kişi daha gösterebilir misiniz benim gibi okuyan, araştıran ve sizinle sınıfın ortasında yeri gelince sert tartışmalara giren? “ dedim. Ciddi bir ifadeyle tekrar; “ Senden Entellektüel olmaz” dedi. İyice hiddetlenmiştim. “ İyi benden olmasın, Doçentlik tezlerine bile kaynak hazırladığım, konular önerdiğim şu gördüğünüz hocalarımızdan olsun! “dedim. Profesör, gülümseyerek geriye yaslandı. Uzun uzun baktı. Ben hocanın en gözde öğrencisi olduğumu ve bu konuda tam aksi şeyler söyleyeceğini tahmin ediyordum. İçimden, ” Hoca’ya bak lan neler diyor! ” diye geçiriyordum. “ Bak evladım” dedi. “ Senden çok iyi bir araştırmacı yazar olur. Ama entellektüel olmaz . Nedenine gelince, sana entellektüel olamazsın dediğimde, bana bir Entellektüel gibi “ Niçin olmaz? “ diye sormadın, aksine bir köylü gibi kızdın, alındın ve hiddetlendin.” dedi. Hocayı dinliyordum dikkatle bir yandan da ruh halimden kurtulup, ne söylediğini anlamaya çalışıyordum. “ Yazarlık bilgi işidir. Entellektüellik bilgi değil, davranış biçimidir. Bir insanın entellektüel olması için en az 3 kuşak ailesinin okuması gerekir. Ben çok okuyan bir adamım. Ama Entellektüel değilim. Hayata senin tepkilerini veriyorum. Oğlum da çok okuyan birisi. O da yetmez. Ancak Entellektüel olmaya ondan sonra gelecek nesillerle başlanır. “ Hocanın söyledikleri kafama çakılmıştı. “ Şu okulun önüne bak. Hepsi son model
dolu ve hepsi hocalara ait. Her iki sene de bir de model yenilerler. Gerçekten böyle bir yenilenmeye ihtiyaçları var mı? Niçin bu şekilde yaşıyorlar. Çünkü o yüksek ünvanlarla gördüğün hocalarının kariyerleri ve diplomaları ne kadar yüksek olursa olsun, ruhlarındaki insan bir feodal köylü. Güçlerini topluma kabul ettirmek için böyle hava atmak zorundalar. Gerçek bir entellektüel asla bu güdüyle hareket etmez” dedi. Odadan çıktığım günden beri bu hayat dersi niteliğindeki konuşma, her ne zaman TV’lerde büyük ünvanlarla tartışan insanların bir anda ilkel öfke krizlerine girerek birbirlerine hezeyanlarla saldırdıkları anlar gözümün önüne gelip duruverir.
