1
yıllardan 2004 ben 12 yaşındaydım.o zaman ankaradan istanbula yeni taşınmıştık. anneannem o zaman çok hasta olduğu için annemle ile kardeşim ankarada kaldı. bende babamla istanbulda. babamla hem istanbulu gezip keşfediyorduk hem evi yerleştiriyorduk.ama babamın 1 hafta sonra yıllık izini biteceği için benim ankaraya annemin yanına dönmem gerekiyordu.o zamanda hızlı tren falan çıkmıştı yeni yeni. reklamlar yapıldı istanbul-ankara 4.5 saat diye. babamla o yüzden haydarpaşaya gittik tren bileti almak için. babam perşembe akşama bilet almıştı. sonra haydarpaşadan çıkarken bilete baktım perşembe yazıyordu. babama dedim. baba ben biraz daha istanbulda durayım yeni geldim gezmiş olurum dedim. bileti cuma günküyle değiştirdi. sonra perşembe akşam televizyon izlerken şak bir haber. istanbul-ankara treni kaza yaptı 60 küsür ölü. benim son anda binmekten vazgeçtiğim tren. birdaha o günden beri trene binmedim.
bu olaydan 1 yıl sonra aydında oldu diğer olay. Ben aydınlıyım. sökede dedemin bir kafesi var. ben yazın onun başında dururum.bir gün hava nasıl sıcak gavurun amı gibi yanıyor ortalık. arkadaş geldi dedi denize gidelim. tamam dedim zaten dedem var dükkanda.bir arkadaşı daha aldık gittik söke terminaline kuşadasına gitmek için.(terminal olduğuna bakmayın dolmuşlar oradan kalkıyor)tam kuşadası dolmuşuna binicekken arkadaş dediki lan t.o.c.a birkaç arkadaş daha gelicek onları bekleyelim diğer dolmuşa bineriz dedi. bende dedim tamam. sonra biz diğer dolmuşa bindik giderken. dolmuşçunun telefonu çaldı.o bizim binmediğimiz diğer dolmuşu kuşadasında atatürk heykelinin orada patlatmışlar.3 kişi kurtulmuş dolmuştan.o gün yüzmeye gitmedik. hayatımda ne zaman dolmuşa binsem tırsarım.
not:hanımlar,beyler olaylar tamamen gerçektir. başıma geldi anlatmak istedim.çekirge bir sıçrar 2 sıçrar...