sevgili milena, benden uzaklarda ne yaparsınız bilemiyorum, hayalinide kuramıyorum ama her düşüncem sizinle. siz de beni düşünür müsünüz? bunu bilememek ruhuma işkence etmektedir. sizden geç haber almak beni size kaybettirecekdiye üzülüyorum. gözlerim, gerçeği görmek isterken size bakamamak çok acı. bu öyle bir acı ki bir kuşun konacak bir dal bir toprak parçası bulamayarak kanat çırpmaktan yorulup okyanusa düşüp boğulması kadar büyük bir acı. yaşama direnmek gibi bir şansı olsada kurtulmak gibi bir şansı yok... her gece, ertesi gün sizi nasıl hayal edebilirim diye düşünmekle geçerken. psikolojimle ilgilenen
, iyileşmek yerine daha da kötü olduğumdan bahsederek beni gerçekten üzdü. bunu size söylemek istemezdim, kendimden soğuttuğumu falan da zannetmeyin. bunu size; bende ne denli büyük bir hasarayol açtığınızı anlatmaya çalışıyorum. öyle bir hasar ki bu sizi tanrıdan kıskanmaya başlarsam kendimi öldürmeyecesaret ederim diye ve bunun sonucu olarak sizi bu dünyada yalnız bırakırım diye korkuyorum. ama benden yana hiç endişeniz olmasın. ben kendimi sizin sevginize inanarak iyileşeceğim. bu saatten sonra her geçen gün sizinle ve iyileşerek geçecek. cidden beni merak etmeyiniz sizi müşkül duruma düşürmek istemem. kendimi acındırmak da değil niyetim. sizden tek istediğim beni o sıcak cevaplarınızdan ve tavsiyelerinizden uzak ve marum etmemenizdir.
