8
sevgili bayan milena,
özür dileyerek başlamak istiyorum mektubuma. sizi yalnız bırakıyormuşum gibi hissediyorsunuz bunun farkındayım.
ama bilinki bu yalnızlık benden kaynaklanan bir şey değil.tanrı istedi... elimden bir şey gelmesini isterdim fakat ellerim dolu.
ve bir sorun çıksın istemiyorum hayatım da zira çokta güzel bir hayat değil bu. sessizliğiniz benim için çok değerli.
evet sessizliğiniz iyi olduğunuzun işareti benim için. her aldığım cevapta inşallah kötü bir durum yoktur diye içimden
geçirmekteyim ve korkmaktayım. her mektubumda size karşı bir korku var lakin korkak bir adam değilim. benim korkularım
sizin üzerinizedir. fark ettim ki acılarımız var "kadının çektiği acı gerçektir ama erkeğin acısı fazladır.." buna inanmanızı isterim.
anlaşılmaz bir bayansınız milena. her haberinizde bundan yakınıyorum. tatlı bir yakınma bu benim için ama sizin tarafınızdan
bakamıyorumda.
kendiniz için çabalamanız beni mutlu ediyor. kendimmiş gibi seviniyorum bu duruma. içinizde bir parça ümit varsa bu sizi mutlu
ediyorsa beni de mutlu etmektedir. bazen inanamıyorum yazdıklarınıza söylediklerinize. " beni yalnız ben inandırabilirim galiba"
ama üzülmenizi, kırılmanızı istemem buna gerçekten inanmanızı beklerdim. lakin durum pek de öyle görünmüyor.
buna üzülüyorum..
""bir ay önce daha iyi bir insandım galiba en azından hasta olduğunu biliyor bunun için üzülüyordum. oysa şimdi yalnız kendi
hastalığımın peşine düşmüşüm. ama bu da sen değil misin sanki?.""
#19290 kafka | 12/01/2013 18:45