167
dakika 42 rakip takım iyice geriye yaslanmaya başladı. topu çıkarmakta zorlanıyorlardı. ya taca atıyorlar ya da bizim sahaya doğru vuruyorlardı. özellikle 43. dakikadan 7 numaramız ceza sahası dışından topa öyle bir vurdu ki kalecinin hareketsiz kaldığını gördüm. top defansa çarpmıştı. kaleci solda kontrpiyede kalmıştı, top ise sağ köşeye doğru gidiyordu.
o an sanki zaman durmuş gibiydi. taraftarlar, hocamız, oyuncular topun kaleye doğru süzülüşünü izliyordu. birden 'tak' diye bir sesin gelmesiyle herkes uyanmıştı. top sağ direğe sert bir şekilde çarpıp ceza sahası içine düşmüştü. bir topumuz daha direkten dönmüş, rakip ne yapacağını şaşırır hale gelmişti. bir an önce ilk yarının bitmesini istiyorlardı.
ilk yarı bu sonuçla 0-0 olarak bitti. Mükemmel bir futbol oynamıştık. Müthiş bir şekilde alkışlarla takımı soyunma odasına uğurluyordu taraftarlar. kaptanla göz göze geldik, gülümsedi. Abi mükemmelsiniz, böyle devam edin dedim kendisine. ileride vedat abi rakip takımın kaptanıyla konuşuyordu. kaptan hemen oraya doğru hareketlendi. müdahale etmeseydi muhtemelen vedat abi oyundan atılırdı. bütün dikkati, motivasyonu dağılmış ve sinirli bir yüz ifadesiyle soyunma odasına doğru ilerledi.
hoca beni soyunma odasına çağırmadığı için ben yine tribündeki arkadaşların yanına, gevezelik yapmaya gittim..