30
@29 açıkçası daha devrimin nasıl yapılacağını bile hayal edemiyorum. o kadar bilgisizim bu konuda. önce düşünsel temelleri tamamlamam gerektiğine inanıyorum, sonra sosyalist modelin tam olarak nasıl olması gerektiği hakkındaki fikirleri ve bunun tarihini okuyabilirim.
ama çok basit bildiklerime göre insanın temel ihtiyaçları ücretsiz olmalı. sağlık, barınma, beslenme, eğitim gibi. bu bile çok büyük bir ilerleme olur gerçekleştirilebilirse. günümün yarısından fazlası gelecekte başıma gelecek kötü olaylar dizisi hakkında canımı sıkarak geçiyor. öyle bir ağırlık hissediyorum ki üzerimde, alışmışım da buna, arada alışkanlıktan sıyrılıp çocukluğumdaki rahat geçen günleri hatırladığımda çok özlüyorum o günleri. ulan maaşa şu kadar var, abimin cebinde bu kadar var, önceki gece şunu şunu harcamasa mıydım keşke, şimdi sıkıntı çekecek hepsi diye düşünmekten kurtulmak güzel olurdu.
ama en önemlisi, yani modelin temel mantığı şu olmalı: insanca yaşayabilmek için ne gerekiyorsa o yapılmalı. şimdiki modelin temel mantığı ali ağaoğlu nasıl rahat eder. nereden para kazanırız. bilmem ne. bu da örneğin bilimsel çabaları bu yöne çekiyor. adamlar ereksiyon hapıyla uğraşmaktansa önemli bir hastalığa yoğunlaşsalar çözeceklerdi belki de. ama para kazandıran şey ereksiyon hapı örneğin. belki de bir sürü hastalığı çözdüler ama ilaç satımı bozulmasın diye açıklamıyorlar. bu örnek sadece çok geniş bir yelpaze içerisinde bir sürü başka duruma uydurulabilir. sadece bilim de değil bu. eğitim mesela. tamamen işi yapabilecek kadar akıllı, aptal işçiler üretmek üzerine eğitim mi olur? okula gitmenin tek amacı meslek edinmek olabilir mi? elbette ki mesleki eğitim de çok önemli. ama tek amaç bu olmamalı diye düşünüyorum. öğretmenlerin de tek amacı para kazanmak olunca, öğrencilere ne kadar güzel eğitim verdikleri daha bir ortaya çıkıyor. amaçları eğitim vermek değil ki, para kazanmak.
bir ayakkabı üretiminin amacı ayakları soğuktan, taşlardan korumak olmalı mesela. ama işin içine para kazanma girince "konvers alayım da komünist görüneyim" diyen ergenler yüzünden kullanışsız sağlam olmayan rahatsız bir bez parçasını yüzlerce liraya satabiliyorlar. oysa üretimi kolay, giyimi rahat, sağlam, yani en işlevsel ve en rahat üretilen şeyi tasarlamaya çalışsa insanlar, sonra bunu üretseler, kimse ayakkabısız kalmaz. insana da insan olduğundan değer verilir, ayakkabısı olduğundan değil.