22
şimdi ben ilk dönem ve ikinci dönemin başında bir kız görüyorum ve garyi ciddi olarak bakıyorum. öyle, herkese baktığım gibi. sonra yine gayri ciddi olarak ismini buluyorum internetten bir şekilde. facebook'unu buluyorum. gayri ciddi bir şekilde birkaç kez facebook'ta fotoğraflarına ve kantinde kendisine bakarken iş gayri ciddilikten çıkıyor ve hoşlanmaya başlıyorum. bana 3 sene önce hayalimdeki kadın sorulduğunda tarif ettiğim kişinin ta kendisi bu arada. kişilik olarak da ağır biri. dikkat çekiyor ama cıvık bir kız değil. fazlasıyla ağır başlı. ayrıca 2. sınıf. kızla yolumuz kesişiyor birkaç kez ilk 1 ay içerisinde. türk sanat müziği korosu duyurusu görüyorum ben mesela, öylesine bir uğruyorum ilk provaya, salona girdiğimde sadece o ve arkadaşı oturuyor oluyor içeride. ilk kez sesini duyuyorum. sonra kantinde falan karşılaşıyorum ve gittikçe daha fazla aklımı meşgul etmeye başlıyor. tabi fazlasıyla umutsuzca yaklaşıyorum çünkü aradaki fark ortada. arkadaşlarım bile söylüyor üstü kapalı olarak bana. derken gittikçe artıyor sevgim. günde 20 kere facebook'una bakma, 30 kere instagram'ına bakma, sırf onu görürüm umuduyla her aktiviteye katılma, yol tepme, fazladan dolmuş paraları harcama, kaç kere göz göze geldiğini sayma falan. mesela karşımda otursa saatlerce onu izleyebilirim demeye başlıyorum. hala diyorum gerçi. her neyse. bir gece bana deli cesareti geliyor ve bir sonraki gün fırsatını bulursam konuşmaya karar veriyorum. bu arada tanışmak için uğraşmış ama tanışamamışım. kız belki sima olarak biliyor, öküz gibi baktığımın farkında ama ismimi bilmiyor büyük ihtimalle. kızla konuşayım, reddetsin, kafam rahatlasın diyorum. finallerden 4 gün öncesi bu arada. okulun olduğu son gün. ben son dersten çıkıyorum, onun sınıfının önünden geçip içeri bakıyorum, ders devam ediyor. dışarıda bekliyorum. kız tek başına çıkıyor. ben de kendime söz verdiğim için ve fırsat olduğunun farkında olduğum için peşinden yürüyorum. tam planladığım yerde, dolmuşa binmek üzereyken adımlarımı hızlandırıp "birkaç dakikanı alabilir miyim?" ile söze başlayıp bol bol saçmalıyorum. kalbimin yerinden fırlayacağını hissediyorum tabi o saniyelerde. kız kibarca reddediyor tabi. "ben şu an böyle bir şey düşünmüyorum. sizi de oyalamak istemem. beni buna değer gördüğünüz için teşekkür ederim." diyor. ben de "ben teşekkür ederim." deyip ayrılıyorum. o 1 dakika, belki daha azı aklımdan gitmiyor. kız aklımdan gitmiyor. 3-4 hafta deli divane gibi dolaşıyorum. yeni yeni çıkıyorum o etkiden sanki. hala çok sevdiğimi hissediyorum ama.
#245942 putuk | 01/07/2014 00:18