1
anneler günü benim için buruk bir gün. allah başımdan eksik etmesin dediğim annemin şuan mezarlığını ziyaret ediyor olmam kadar bir acı yok yollarda insanlar görüyorum, annesine mor menekşe almış ben de bir çiçek alıp geldim sana bak yapay bir çiçek değil saksı çiçeği sevgimle senin toprağına dikeceğim. annem ve babam beni terk edip gittiğinden beri sevilmeye layık olmadığımı düşünüyordum esasen. öyle ya, yıldızlara birlikte baktığın biri gittiyse, herkes niye dursun? okuduğum kitapta geçiyordu ne güzelde söylemişti annem sen ölünce babamda arkandan geldi. bi ben yalnız kaldım galiba? annem gittiğinden beri hep şunu söylüyorum kendime annesi olmayanın gerçekten kimsesi olmaz diye. hiç kimse annenin yerini tutabilir mi ? hiç kimse anne gibi yemek yapabilir mi ? veya bu kadar karşılıksız sevgi verebilir mi ? anne gibi sevemez kimse.. küçükken hep bir cenaze olduğunda annemin, babamın öldüğünü düşünür yatakta hüngür hüngür ağlardım. sadece düşünürken bile ne kadar kötü olurdum. annemin ilk vefat haberi aldığımda beynime çiviler çakılmıştı yüreğim cehennem ateşi gibi yanmış, ellerim kutuplardaki kar soğuğunu yaşamıştı. bazen rüyamda yüzünü göstermez, ama sesini duyarım. çoğu kez ağladığına şahit oldum. ertesi gün gördüğüm rüyadan eser olmaz, işime gücüme bakar, yaşamın kendi koşuşturmacası içinde unuturum. yanlış anlamayın sakın, ben mutluyum, daha doğrusu mutlu olmak için her şeye sahibim, hayatta tek imkansız olaydır belki de öleni geri getirmek. ama ne var biliyor musunuz anne öldükten sonra artık ölümden korkmuyorsunuz, daha dirayetli daha ılımlı bakıyorsunuz ölüme.
#260146 dengesiz | 23/07/2014 23:24