şimdi tabi aşığız ya delicesine. kelebekler bağırsağı yolunu bulamayıp midenin anasını
iyor durumları. işte o vakitler saatler süren bir sohbette bir anda sessizlik ve benden giden tuğla gibi bir mesaj. el cevap ''engn uykusuz lap top başında uyumuşum büyütecek ne var yaaaa'' idi. şimdi bunları iyi ki arşivliyorum. o vakit ki duygusal boşalımlarıma gülüyorum. mesaj şudur efenim: şimdi böyle habersiz gitmeceler var ya. şu mesela. arzu ben kimseye sıkkınlık, bıkkınlık yahut acı verecek gaddarlığa dek yoğrulmadım. belki ilerde yaşayacaklarım beni böyle çekilmez bir adam yapacak ama eminim ki şu an öyle değilim. küçük bulutlarlardan zatürreler kapacak kadar da zayıfım. zayıfım yahu ben. iki kelimede yıkılacak, gözden akan bir damla yaşa teslim olacak, egoist katakulileri düşünmeden cümleye ilk anlamıyla inanacak kadar zayıfım. şöyle bırakıp gitmeler zedeliyor beni. belki hayata karşı gaddarlaşacak kadar etkilemez fakat bir nebze daha yaklaştırır güvensizliğe, bir tuğla daha koyar insanlarla arama. inanırım ya ondandır hep. kaçmak korkaklıktan değil, boşuna zarara uğramamaktan. iyisi mi ben kaçayım. sonrası zarar. sohbette dahi terk edilecek kadar ruhsal vebaların haketmeyişlerine sitem ederekten voltayı almak. ben şikayet edebileceğim tanımadıklarımdan olursun dedim ama yanlışa koymuşum cebimdeki tüm gecelerin değerli zamanlarını. bu insan kumarında da bir kaç uykusuzluğumu kaybettim. sevemedim kaçmaların yöntemini. uymuyor bana. arzu, ben yalnızlığını iliklerime kadar yaşamaktan kazandığım tecrübe ile yaklaşıyorum herkese ve hep aynı benzemeyişlerden ötürü sessizce çekip gitmeler kalıyor hesabıma. teşekkürler kadın. dilerim ki tanrı dan sevilmediğini düşündüğün tek bir gece hüzünle koyma başını yastığa. narin olana değer verenlerin koynunda ısın huzurla. iyi oldu bu sebepsiz ve değersiz gidişin. iyi geceleri temennisini çok gördüğün bir sohbetin sonlanışıyla bana da
demen yürekten.
