bir adam var pes oynayıp deliriyor mesela. başlıyor oyuna ve yapımcılarına küfretmeye. ama nasıl küfür öyle böyle değil. cinnet geçene kadar epey saydırıyor. neden ki? "amına koduğumun konamisi yatacak yeriniz yok," neden der ki bir insan böyle bir şeyi? "amına kodumun" kısmı erkek egemen kültürün yansıması gibi. kadın olmak aşağılayıcı bir durum ya. sanki oradan vurmaya çalışıyor gibi. "yatacak yeriniz yok" da yaratıcı olma çabası gibi. ama kime yaratıcı olmaya çalışıyor ki? "mına koyim" der geçerim diye de düşünmüyor bildiğin yaratıcı olmaya uğraşıyor küfrederken. normalde bunu direkt birine söylese ya da etrafta biri varken söylese diyeceğim ki ne kadar sinirli olduğu anlaşılsın. öyle böyle sinirli değil bak. bir tür uyarı gibi, tehdit gibi. yaratıcı olma çabasını ya da sinirle bastıra bastıra söyleme olayını böyle anlayabiliyorum. ama etrafta kimse de yok diyelim ki. sanki bir şekilde konami onu duyacakmış gibi hissediyor. acaba bu yanlış algıyı düzeltse zamanla etrafta kimse yokken küfür etmeyi bırakır mı? bir de mesela "karıyı nasıl
tim" tarzı argo konuşma durumu var. küfür sayılmıyor galiba bu.
, penise takılmış başka bir isim. ama farklı bir bakış açısına da sahip gibi geliyor bana. sevişmek ve
işmek arasında fark varmış gibi yani. cinselliğin kirli, ayıp olması buna rağmen erkek için bir ödül, bir başarı, bir saygı aracı olması onu hem iğrenç hem eğlenceli, muzip, fırlamaca bir şey yapıyor. "siktin mi, vay seni kerata". yani normalde böyle diyemem, hoş karşılanmaz ama sen işini biliyorsun, bu iş böyle yapılır, amacına ulaşmışsın kandırıp götürmüşsün kızı gibi bir şey.
