bu geyik bence bir tür savunma mekanizması. insanlar birbirlerine öyle düşman olmuş durumdalar ki kendi lisemden hatırlıyorum mesela nasıl ezildiğimi, artık ciddi olmaya korkuyor insan. çünkü kendisi ezilebilir, dayak yiyebilir, kurduğu ilişkiler zedelenebilir, aptal olarak görülebilir. fikirleri çürütülebilir, yerin dibine geçirilebilir. en iyisi hiç ciddi olmamak böylece söylediklerinden sorumlu olmamak. ama yaşamdan sorumluyuz. başımıza gelen kötülüklerde apışıp kalacağız, düzgün kuramadığımız insani ilişkiler de bizi kurtaramayacak, hep beraber
a batacağız mahvolacağız. eheh. anlıyor musunuz?
