2
Göğe bakıp, kuşlara özendiğinde,
Güzeldir insan.
Bir kediyi, bir çocuğu severken,
Masumluğa duyduğu mutluluk ile,
Güzeldir.
Gün batımında gördüğü renklere,
Teker teker hayran kalıp,
Yeniden duyduğunda,
Sakladığı umutlarını çocukluğunun.
Ya da arkadaşı ile omuz omuza,
Savunduğunda onları.
Ya da hiç tanımadığı bir insanın ölümüne,
Kızgınlığında güzeldir.
Kaşlarıyla, gözleriyle,
Burnu ve dudaklarıyla,
Yaşamın tüm umutlarını,
Çağrıştırıyorsa başka bir insanda,
İşte o zaman güzeldir.
İnsanın güzelliği, yaşamından gelir.