16
@14 sevgi bir ihtiyaçtan ve bağımlılıktan ileri gelir. insan yalnızca bir insanı değil, kendi yaşamında faydalı olan, kendine iyi hissettiren, güzel görünen, rahatlatan, destekleyen ne varsa hepsini sever. tam tersi de sevmemeye denk düşer. ilişkilerden sevgi çıkarmak gerekir derken, ilişkilerin tamamen sevgiden oluşması gerektiğini de iddia etmiyorum. sevmemek de gerekli bir ihtiyacın ürünüdür. insana zararlı gelen, ayağına dolanan, hayatını zorlaştıran, içini karartan şeyleri sevmez insan. böyle şeyleri sevmemek iyidir, çünkü onlarla mücadele etmek gerekir. ilişkilerin de sevilen ve sevilmeyen yönleri bulunur. sevilmeyen yönler ile çiftler ortaklaşa mücadele edip onları yenmeye uğraşmalıdır. tanrı'nın insanı sevgiden yaratmış olduğu savı burada geçerliliğini yitirir, çünkü tanrı'nın hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. insanın varlığı ya da davranışları ona hiçbir güzellik, iyilik sağlayamaz bu yüzden. son sorduğun soruyu anlayamadım ama onu cevaplayamıyorum o yüzden.