ilk zamanlar yüzüme gülüp zamanla açığımı bulduktan sonra beni aptal gibi ayakta uyutursan, benim yok dediğime sen alttan girip üsten çıkıp he dedirtmeye çalışırsan, ak dediğime kara,kara dediğime ak dersen ve bana bunu saçma nedenlerle kabul ettirmeye çalışıyorsan, ve ben bi karar aldığımda sen inat edip bunun aksi yönde fikirler sunuyor ve diretiyorsan, ve artık yolların ayrılma vakti geldiğinde durup düşünmek yerine karşılıklı vicdan rahatlatarak yolları ayırıyorsak, ve sen yoluna ben yoluma gidiyorsak, e
tir git be vatandaş... özler misin bilmem ama kesinlikle özleneceksin!
