altıncı sınıfta çok çalışkan bir öğrenciydim. matematiğim filan epey iyiydi hatta fizik hocası bayılıyordu bana, proje gruplarına filan giriyordum. ne olduysa yedinci sınıfta oldu. bana böyle bi asilik geldi. hayır beş yaşında da judas priest filan dinleyen bir manyaktım ama yediyi beklemiş ergenlik. öyle bir tembelliğe vurdum ki onca yılın inekliğini dengeledi, tamamen şans eseri ikinci tercihten güzel bir lise kazandım. belki de en büyük şansım oydu zira lise öyle izmirin en iyi lisesi filan değildi ama hocalar süperdi cidden. lisede bildiğin serseri, dünyayı umursamayan melankolik "asi" bir gençtim. ama öyle karizmatik filan değildim düz maldım. öyle olunca ilk sene beş bir üç sıfırla kaldım. evde geceleri oturur oyun oynar gündüzleri okulda uyurdum. hatta okula gitmeden beş liralık rakı alır sek kafaya diker servise öyle binerdim. daha bir sürü şey var da tembellik fena yapıştı bana. bilgisayar kola sigara ve yeterli yiyecek koyduğunuz herhangi bir odada on yıl yaşayabilecek haldeydim. bir noktaya kadar çok büyük para sıkıntımız yoktu annem çalışıyordu. işi batınca sıkıntıya girdik ama lisede çok hissetmedim çünkü bir sigara parası yetiyordu bana. zaten o zamanlar içki de sigara da ucuzdu. iki buçuğa anadolu alır kalanına yemek yiyebilirdim. neyse bazen ders dinlemeyi sevdiğim için bazı temel şeyleri öğrendim. son sınıfta o asiliğim gitti iyice ama tembellik ve mallık kaldı. bizim sınıf beş kişiydi mis gibi ortam vardı. benim bir de lisede grubum vardı okul grubuyduk. liseler arası bir müzik yarışması için son sınıf bütün yıl müzik yaptık. okula gelip sekiz saat müzik yapıp içip eğlenip geri dönüyordum. harikaydı. müzik yapmadığımız zamanlar da dersler boştu zaten cips kola alıp sınıfta parti yapardık. ama tabi arkadaşlar hep çalıştı. ben müzik yapıp eğlendim. sonunda herkes kazanıp gitti mis gibi okulları ben evde kaldım. işte öyle dört yıl fakir fakir evde oturup işe gitmekten de kaçmaya çalıştım. üç işte çalıştım, ilk ikisi fena değildi ama sosyal problemlerim ve tembelliğim yüzünden çok zorluk çektim. üçüncü işe başladığımda tembellik gitmişti, gelecek korkusundan değişmeye başlamıştım kendimi değiştirmek için deli gibi çabalıyordum. bu sefer de iş
gibi çıktı. iki ay kadar mahvolduktan sonra bütün hayatımın öyle geçebileceğini fark edince iyice kendimden tiksinmeye başladım. sonraki yıl yani bu yıl bütün sosyal problemlerimi yenmeye uğraştım ve össye hazırlanmaya başladım evde. ama herhangi bir başarım, bir işim, bir geleceğim, kendime güvenebileceğim herhangi bir şeyim olmadığından sosyal problemler öyle kolay kolay çözülmedi hatta epey sıkıntı yarattı. össyi kazanamama ihtimalim de vardı zira elimde kaynak bile yoktu internetten azıcık öğrenebildim bir şeyler. test bile çözemedim adam gibi. şu son öss zamanı o kadar sıkıntılıydım ve öyle
tan şeyler yaşadım ki aklınız durur. bazılarını anlatmıyorum tabi özel. dedim artık bu son şansım böyle yaşamaktan kurtuldum kurtuldum. kurtulamadım
u yedim bir daha çıkamam bu durumdan ben. kurtuldum :D öyle işte en büyük sıkıntım buydu. şimdi hayatımın bir dönemi komple kapandı bakalım yeni sıkıntım ne olacak bekliyoruz sabırsızlıkla.
