Bundan rahatsız olan ve esvabının dışında akrabası da olan bir adam imamı ziyarete gelmiş bir akşam. Bu evde bulamayınca imamı mezarlığa inmiş. Oradan da ümidi kestiği sırada buradan bir çığlık yükselmiş. Adam koşarak geri gelmiş buraya. İmam bu kısmı sanki olanı biteni dışarıdan izlemiş gibi anlatmış defterinde. Önc.. Ahmet - (Hepimizden önce sordu) orada dur bakalım kirve! İmamın defteri? Bu defter sende mi lan yoksa? gül - hay ağzını öpeyim ahmet. Ben - tarık? hepimiz ağzımız açık gözler faltaşı tarık a bakıyorduk. Tarık kabız gibi kıvranmaya başlamıştı. Mustafa - kirve sakın bize defterin sende olduğunu söyleme
!
