mustafa - bence basıp gidelim. bir defterdeki deli saçmalarıyla hareket edecek değiliz ya
! serhat - olm öyle deme lan!? ya gerçekse? ben - lan ya gerçekse kısmı en sakatı zaten geri zekalı! nilay - kalalım ve görelim derim ben. tarık - bence de kalalım. zaten içim kıyıldı meraktan. mustafa - lan
ikler. diyelim ki kaldık. eve nasıl gireceğiz? kapısı içeriden kilitli değil miydi? hadi kırdık girdik
! ya birisi gelip yakalarsa bizi? serhat - lan dağın başındayız olm!? haneye tecavüz şehirde olur! gül - vahşi doğa kuralları diyorsun yani. serhat - aynen öyle. ahmet - lan hem kalmak istiyorum hem de gitmek
! nilay - o zaman birşeyler atıştırıp bekleyelim. beklerken düşünelim. çay sigara yaparken de oya sunalım. çoğunluk ne derse yaparız. serhat - şahane fikir. mustafa pek memnun değildi ama o da nilayın fikrini kabul etti. ahmetle serhat küçük eve bakmaya çıktı. biz içeride defteri kurcalayıp konu üzerinde yorumlar yapıyorduk. ben - (tarık a) sence ne olmuştur kirve? tarık - kirve bence adam son cümlesini yazarken vazgeçmiş. artık ne düşündü veya ne oldu da bunu yaptı bilemiyorum. gül - kız.. amaan kadın işte. imamın "o" dediği. adamı öldürmüştür bence. mustafa - bence şu ana kadar yazılmış olan herşeyi gerçek varsayarsak, ölüm en son ihtimal gibi duruyor. ben - ne demek şimdi bu? mustafa - tarık ne demişti adama kadın?.. tarık hatırlamaya çalışır gibi gözlerini kısmıştı. mustafa - hah! ben fırt fırt doğarken sen tekrar tekrar öleceksin.. böyle bir şey. ben - eee? mustafa - lan tekrar tekrar ölmek demek hayatta kalıp acı çekmek demek! ben - eee
!? mustafa - ee ne pezevenk! anla işte. adamı öldürmüş olamaz bence. çok daha kötü bir şey yapmıştır.. (gülümsedi) lan bir de olmuş gibi inana inana konuşuyoruz ya. hepimiz güldük.
