1
ben yokluğuna alışmaya mecbur bırakılmış bir haldeyim.
yaşadıklarım zaten önemini yitirmiş vaziyette.
yaşamak isteyipte, yaşayamayacak olduklarım canımı yakıyor.
En kötüsü farkındalık.
biliyorum,
bütün gezdiğimiz yerler bir bir aklımda,
ne el ele yürüyeceğiz herhangi birinde,
ne sen omzuma yaslayacaksın başını.
rüya görmeyi özleyen bir mahluk oldu canı gitmiş bu beden.
biliyorum, o gittiÄŸimiz yerlere bir daha gitmeyeceÄŸiz,
belki de sırf bu yüzden
yeni bir ÅŸehir inÅŸa ettim hayalimde.
arnavut kaldırımları var.
ayağın takılır diye günlerce düzelttim yolları.
iskele koydum kocaman, ayağını sallarsın diye.
düşersin diye korktum, sığ yaptım denizi.
apaçık bir gece kondurdum koca şehire.
güneş doğmuyor, gün gelmiyor.
korktum, gidersin diye, aydan başkası aydınlatmasın şehrimi istedim.
ben artık uyumuyorum.
her gece aynı rüya.
aynı geceye, aynı kaldırıma doğuyorum.
bütün gece çocuklar gibi eğleniyorum seninle.
bir kere olsun bırakmadan elini koşturuyorum her yere.
sonra lanet bir sabaha uyanıyorum,
seni geceye teslim edip zoraki bir hayatı sürdürüyorum saçma bir alemde.
ne sen varsın, ne de sen...
Diye mesaj atmak istedim. atamadım.
#306218 caiser | 22/09/2014 00:45