okulu bırakıyorum karar verdim. ilk günden böyle olacaksa sonraki günler neler gelir başıma kim bilir. neyse gittim edebiyat fakültesinde bizim bölüm. çıktım tarih katına. dersim olan hocanın odasının yanında derslik var, herkes orada bekliyor. dedim herhalde burası, başka yerde bekleyen yok. içeri girildi edildi. sorular soruluyor alakasız alakasız, garip garip. sıramı bekledim haliyle. sonra dedim "ben doğru yerde miyim hocam, yeniyim de ben". dedi "evet yeniler var aramızda, yatay geçişle mi geldin?". allah allah. ne yatayı? "yoo" dedim "düz öss?". bölümümü sordu, tarih dedim. dedi "burası sanat tarihi". yanımda da böyle yamuk boyunlu yan bakan kızcağızlardan biri var. "ikinci sınıfız biz" dedi. sanki birinci sınıf olsalar oluyor. "benim kafam karıştı da hocam o zaman nereye gideyim şimdi ben?" dedim. "girişte ders programı var oraya bak sınıfını bul" dedi. dedim "tamam hocam iyi günler". dedi "siktir git". dedim "görüşcez". yazdım kenara. baktım listeye, 1302. yanda bölüm başkanı başbuğ var bizim. dedim "hocam 1302 nerede?" dedi "yavrum yan binada o". dedim "emredersiniz komtanm". gittim yanda iki bina var. temizlikçi bir abla buldum sordum "ben yeniyim 1302 nolu sınıf nerede?". dedi "bak şurada listeler asılı git adını bul dersliğin yazar". dedim "teşekkür ederim adam gibi konuşçaksın". dedi "sana mı sorucam len yürü git". dedim "seni de yazdım görüşçez seninle de, sanat tarihi bir sen iki". kafama sabun fırlattı acıttı biraz. gittim baktım adım yok. şansıma içeride öğrenci işleri var ama kuyruk nası dolu üf. "hadi len" dedim döndüm önceki binayı biraz daha araştırdım bütün derslikleri 200 lü. paşa paşa döndüm öğrenci işlerine, kuyrukta bir güzel bekledim. sıra gelince de dedim ben yeniyim hede. dedi "hazırlık okuyor musun sen?". dedim "yok ben almıyorum". dedi "lan ne işin var o zaman burada
ik burası hazırlık". dedim "lan ben ne bileyim yeniyim ben manyak kadın". klavyeyi vuracak gibi oldu ben de elimi şöyle bir havaya kaldırdım, sıradakiler ayırdılar. "yanlış adama bulaştın kızım" dedim çıktım. gittim temizlikçiye geri. "hoşgeldin" dedi. dedim "aleyküm selam, yan bina dediler edebiyat fakültesindeyken, neresi o?". dedi "bak şurada şöyle gidiyorsun bulursun" dedi. dedim "sus ulen zaten hazırlıkmış burası niye söylemiyorsun?" dedi "yürü git parçalarım seni". "görüşcez kızım sen biliyorsun durumu" dedim giderek. temizlik bezi attı, aldım kaçtım. gittim yan bina dediği yere bir tam sigara içerek vardım. çıktım üçüncü kata. 1302'yi sonunda buldum. tam derin bir oh çekiyordum ki oda bomboş. ama kimse yok anlamında değil, pencereleri yeni takmışlar öyle boş. bir öğrenci tuttum kolundan dedim "bölümün ne?". dedi "tarih". "hah!" dedim, "ben de tarih!". garipsedi tabi biraz. meğer bugün ders işlenmezmiş de kimse gelmezmiş, anca yarın gelinirmiş. "sağolasın" dedim "al". dedi "bu ne?". "bez" dedim, "bi tarafına sokarsın". döndüm metroya. bastım akbili, ses yok görüntü yok. geçtim gittim. "bakar mısız" dedi biri arkamdan, baktım küçük tüp tipli arkadaşın biriyle güvenlik durmuş bana bakıyor. dedim "buyrun?". dedi "arkadaş bastı, siz geçtiniz." dedim "eheh kusura bakmayın". basıyorum kartı bir şey olmuyor. dedi "yalnız o kart ne kart öyle?". baktım öğrenci kimlik kartı. "hee" dedim "yav ben de diyorum niye olmuyor?". bastım geçti tüp. gidince döndüm dedim "ne azarlıyon çoluk çocuğun önünde?" dedi "ya senin kafan mı güzel?". bir süre sessiz sessiz durduk. sonra ilk ben konuştum "özür dilerim" dedim "bugün sinirlerim bozuk, seninle alakası yok". "olur öyle" dedi "üzme kendini". bir süre sarıldık. "okulu bırakıyorum" dedim. "iyi" dedi. görüşmeyeli aramız ne kadar da soğumuş. "nereye gideceksin çıkışta?" dedim, dedi "osman alacak beni", osman da yeni sevgilisi ha, alacakmış benimkini, bak sen. "neyse" dedim soğuk soğuk "seni osmanla başbaşa bırakayım, bana yer yok buralarda". "gitme" dediğini duyar gibi oldum giderken. ama artık çok geçti. osman ne lan? rakımı açtım, yanına bir ufak pikaçu. bari bezi vermeyeydim iyiydi, eski tişörtlerimden bez yapmaktan çok sıkıldım. neyse artık.
