75
@84 öyle bir şeyin mümkün olduğunu düşünüyor musun gerçekten? çok ekstrem insanlar ben de tanıyorum. bir eleman vardı misal, festival festival bütün ülkeyi gezerdi. cebinde bir lirayla atlar otostopla uzun yol kat eder, "ben seferiyim" diyerek sinyal çeker, esnaftan unlu mamüllerden filan yemek isterek, yolda yürüyenlerden bir dal sigara alarak yaşardı. ama nasıldı? 1- genç ve enerjikti. 2- gerçekten sefil bir haldeydi. 3- sonuç olarak bir kaç sene içerisinde bunları bırakıp düzenli işe girdi. bir sene sonra tekrar gördüm geldi festivale. düzenli bir işe girmişti mecburiyetten. almak istediği yapmak istediği şeyler var, çevresi var bilmem ne. bana bira bile ısmarladı ki çok garibime gitmişti cebinden para çıkabiliyor olması. ne demek istiyorum? böyle yaşanmaz demek istemiyorum. bu kadar ekstrem örnekler bile mecbur kalabiliyorlar. belki böyle yaşamak da mümkündür. ama şöyle düşünelim: doğduğumuzdan itibaren ağır bir eğitimden geçiyoruz, bu bir. bu eğitimden kafayı kaldırıp bakabilmek çok zor, bu iki. hiç eğitim alamayanlar var ki okuldaki eğitim sayılmaz eğitimden, bu da üç. herkes her yaştaki insan böyle sefil yaşamakta mutluluk bulamayabilir, bu da dört. hepsini geçtim bu kadar plansız bir şekilde sadece eğitim sistemine karşı nasıl duracaksın? nasıl olacak da madende ölmeyi bile kabullenebilen kader diyebilen insanlar durduk yere haydi bakalım diyerek hep beraber ayaklanacaklar ve hiç plansız her şeyi yıkıp özgürlüğe kavuşacaklar? peki bütün bunlar esnasında her türlü araca sahip olan burjuva sınıfı boş mu duracak?