1
Çanakkale Savaş sırasında Mustafa Kemal'in Anafartalar Grubu Komutanı oluğu yıllarda yaşanan bu olayı yakın arkadaşı rahmetli rikneddin nissanoğlu şöyle anlatıyor ;
25 nisan sabahıydı, Arıburnu bölgesinden top sesleri duyulmaya başlanmıştı. Bu sırada alınan bir raporda bölgeye bir tabur sevk edilmesi öneriliyordu. Olayı çok önemli gören kemal paşa hazır olan 57'nci Piyade Alayını bir top bataryası ve bir Süvari bölüğü ile takviye ederek Arıburnu'na sevk etmiş, kendisi de maiyeti ile birlikte hareket etmişti. Paşa Koca çimen tepesine çıktığı zaman bir grup askerin mevzilerini terk ettiğini, çalılıkların arasından gizlice savaş alanından uzaklaştığını görmüştü, harp zamanında oldukça cılız kalan kemal paşa kıvrak hareketler ile kestirmeden askerlerin önüne çıkmıştı.
Paşa oldukça sinirliydi,masmavi gözleri bir anda kıpkırmızı olmuştu , kemal paşa sinirli bir ses tonu ile ;
- Bre gafiller, utanmaz mısınız korkaklar gibi kaçmaktan, derhal açıklayın bana bu durumu !
Der ve askerlerin söyledikleri devlet-i osmaniye'nin ne durumda olduğunu gözler önüne serer ;
- Paşam atacak tek bir kurşunumuz kaldı, savaşamayız! hepimizi ya esir alırlar ya öldürürler.
Kemal paşa masmavi gözleri ile yunan adalarını baştan aşağı süzer ve o tarihi sözleri söyler ;
-O halde ben size savaşmayı değil ölmeyi emrediyorum !
Ata karşısında heyecanlanan Yozgatlı, çarıklı Ahmet'in oğlu kınalı avni kalan tek kurşununu emredersiniz kumandanım ! der ve kafasına sıkar, şaşkına dönen Kemal paşa hemen arkasında duran Kâzım Karabekir'e döner, fes'i ile ağzını kapatarak sarı bıyıkları altından kıkırdamaya başlar.
Müthiş rol yeteneğine sahip olan kemal paşa gülüşmelerden sonra tekrar cesede döner ve şaşkın bir yüz ifadesiyle ;
- Papapapapa ! inanmıyorum ! Alekos , Nikos, kaldırın derhal cesseti. Sonra da doğru cepheye.
Der ve gizleyemediği yunan şivesiyle kendini bir nebze ifşa eder , ardından karargahına doğru yola çıkar .
Kınalı avni'nin ismi ise şanlı türk tarihinin gümüş sayfalarına devlet-i osmaniye'nin ilk ve son troll askeri olarak kazınır.
Kaynakça ;
Türk tarih vakfı yayınları.
Cilt 4- Sf/176