lise birdeyken çok kısa boylu, şişko, kalın martı kaşlı, telli dişli, kambur, eciş bücüş, gollum gibi bi şeydim. özgüvene dair en ufak bi kırıntı bile yoktu. bi kız benlen konuştu mu hemen ortamdan uzaklaşırdım. abovvv eski günlerim aklıma geldi. :( şimdi tek başıma bisikletle avrupayı dolaşmak için para biriktiriyorum.
* tipim de iyi. sonuç olarak özgüven tavanda. 6 senede çok şey değişti tabi. "sürekli başarısız olduğum kaybettiğim şeyler gözümün önüne geliyor " demiş. bu onun geçmişte takılıp kalmasıyla alakalı.eğer yaşadıklarınızı gözden geçirirseniz kötü hatıralarınız daha ön planda olur. utandığınız zamanlar özellikle. neredeyse herkeste bu böyledir. Öncelikle geçmişi düşünmekten vazgeçsin. önüne baksın. özgüven konusunda bi tavsiyem de "nasıl olsa kimse hatırlamayacak" olacak. bu işler hata yapa yapa öğrenilir. o da hata yapsın. okul dışında başka bi kursa mursa gitsin. orası onun hata yapma yeri olsun. o kursta bulunan kişi o değil onun beta sürümü olacak. utanç duygusu olmayacak çünkü oraya gitmesinin sebebi zaten hata yapmak. zaten kurs dediğimiz şey okul gibi çok uzun sürmeyeceği için kurstaki arkadaşları çok fazla miki faresinde olmaz. istediği her an beta sürümü kapatabileceği için de ayrı bi rahatlığı olur. yapabildiği kadar hata yapsın. tabi ayarlamasını kendisi yapacak. ilerde karşısına çıkacak bi şey yapması hoş olmaz kendisi açısından. zamana bırakmak da bi seçenek. sonuçta herkes böyle dönemlerden geçiyo. illaki kendine gelecek çocuk.