karnımı doyurdum. bir sigara daha sardım. tüttüre tüttüre geziniyorum kışlanın avlusunda. dizleri aşıyor kar.
yeni askere alınan ipnelere bol bol kar küretirler artık. yollar açık kalsın. niye?
timin deli çarı rahat rahat götünü gezdirecek ya sarayın bahçesinde. sigaram bitmek üzere. nöbet saatim de geldi. bu akşam çarın yatak odası penceresinin tam altında nöbet tutuyorum. 3 - 4 gün önce pencereden aşağı yatak çarşaflarını salıp kaçmaya kalkmış
delisi. nöbette bizim igor vardı, zor engel omuş kaçışına. akıllı çocuktur igor, ağzı laf yapar, temiz yüzlü bir oğlan. kazakmış aslında. demiş ki efendim nereye? çar gene saçmalamaya başlamış, soylular, hainler, ihanet falan filan... igor hemen satranç oynamak ister misinz demiş? nerden aklına geldiyse. çarın satranca acaip bir tutkusu var. emrediyorum sana asker bilerek yenilmek yok, yoksa seni astırırım ben sıkılana kadar satranç oynayacaksın benimle demiş. 2 gün oynamışlar. çar değil ki deli
işte deli. 2 gün aç bilaç oyun oynatmış çocuğa. neyse ki igor sigara içmiyor. çarın karşısında sigara da içemezsin. adamı
erler. ben olsam kesin delirirdim sigarasızlıktan. neyse şu iki saati vukuatsız atlatırsak bir daha 10 gün sonra burada nöbetim var. o zamana kadar zaten ya kaçar ya da ölür
bu ivan denen deli.
