yine aylardan şubat ne alakaysa aq, neyse onu bunu
tir edin.
breaking bad izleyerek sabahladığım günlerden birisiydi, feysten "buluşalım mı?" yazdı.
ben de içimden "uykum açılsın akşama kadar uyumayayım akşam gelir zıbarıp yatar uykumuda düzene sokarım."
* dedim,
dışımdan da "olur." dedim.
neyse bu 2 saat hazırlanmış falan çıkmış yola geliyor otobüsle.
bende buluşma noktasına gittim tam da belirlenen saatte.
bu geldi altında siyah beyaz geyikli bir taytla.
birbirimizi neredeyse ilk defa görmüş oluyorduk bu buluşmada
*
usulca yanına yanaştım "mal sende mi?" dedim
* "mal hazır para sende mi?" demedi.
ben buna "naber?" diyerek elimi uzattım merhabalaşmak baabında "iyiyim sen" dedi ve ülkücü selamlaşması yaşandı
*.
başladık yolda yürümeye tabi ben bunu gece karanlığında gördüğümde daha bi güzeldi
öğlenin sıcağında bi baktım surat olmuş mayın tarlası, konuşma peltek, zaten alttaki siyah beyaz geyikli tayt ortamı iyice soğuttu
ben bi tiksindim aq,
bi yandan ortam iyice
olmasın diye konuşup muhabbet etmeye çalışıyorum
diğer yandan ulan ben bunu nereye götürcem ki aq diye kendi kendime soru soruyorum.
"tamam." dedim "aklıma süper bir yer geldi leman'a gidelim ne dersin?" dedim.
*
"olur" dedi bu.
yürüdük leman'a, girdik içeriye,
kapıdaki
kurusu "hoşgeldiniz" dedi.
"hoşbulduk, iki kişiyiz." dedim,
bizi karşılayan
e demez mi "yaşlar kaç?" diye.
ben dedim "benim 20" ulan kız demez mi "benim 17" diye
*,
içimden "allah belanı versin lanet olasıca pislik" diyorum, bi yandan göz ucuyla etrafı kesiyorum acaba bu diyaloğa şahit olan var mı diye sonuçta rezil olmuşum aq.
adama dedim "ben kızın velisiyim ayağına girsek olmaz mı?"
"yok" dedi
kurusu o zaman dedim "yapıcak birşey yok" herneyse
tir olup çıktık leman'dan.
beynime kaynar su döktüler sanki resmen rezillik bu nedir yav, ayıptır aq.
ulan diyorum "ben bu bebeyle nereye gideceğim şimdi nereye alırlar ki?" diyorum kendi kendime.
ben bunu
* soktum kaleiçi'ne orda bi bar,pub,cafe mafe bir yer arıyorum 10 dakika falan yürüdükten sonra kaleiçi'nde kaybolduğumuzu fark ettim kelimenin tam anlamıyla yarrağı yemiştik bildiğin kaybolduk lan çük kadar yerde.
dedim kıza "burayı biliyosun sen, çıkart bizi burdan." herneyse 15 dakika falan geçti biz çıktık kaleiçi'nden aq sonunda.
dedim "bildiğim çok iyi bi çay bahçesi var oraya gidelim."
* geldik çay bahçesine
adam geldi sipariş alıyor "ne içersiniz?" diyerekten
ben dedim "karpuzlu fustea alayım", kız durdu biraz düşündü sonra yapıştırdı cevabı "meyve suyu istiyorum, portakallı olsun." dedi,
2 dakika sonra siparişler geldi tabi antalya gibi bi yerde adama portakallı olsun dersen o iş karışır aq.
adam portakalı sıkmış bardağa getirmiş içinde portakaldan başka ne ararsan var çekirdektir, kabuktur, portakal parçacıklarıdır.
ben bilerek başlamadım fustea yi içmeye içimden "bu içemez bunu." diyorum. bekledim biraz bu biraz çekti pipetle portakaldan baktım içiyo gibi iyi kötü,
bi yandan da kahkaha atmaya başladım beklediğinin bu olmadığı her halinden belliydi aq
ama helal olsun yüzsüz bitirdi sömürdü portakal suyunu sonuna kadar aq.
öyle çok sıkıldım ki aq.
yanına oturmuştum ben bunun ulan bi koku geliyor böyle alttan alttan, içimden "ulan burası buram buram hatay usulü dürüm kokuyor." diyorum meğer koltukaltı kokuyormuş kızın.
"allah'ım dedim birisi arasa da
tir olup gitsem şurdan aq" dedim. ulan tam o an da bunun annesi aradı "yemeğe yetişir misin?" diye sormuş.
dedim "gel gidek ben seni yemeğe yetiştireyim." bu dedi "ben sana pizza ısmarlıcam." lan var ya başka zaman olsa anasını
o pizzanın paramparça ederim bir dilim vermem kimseye, ama lanet olsun ki o an tıka basa doluydu midem aç değildim.
"ben aç değilim cidden başka zamana artık." diye bunu ikna ettim.
tam yolda gidiyoruz eski sevgilisiymiş karşımızda dikiliyor apartman komşusuymuş bunun. ben çocuğa dik dik bakıyorum "senin
ı
efendi ol." der gibisinden o da bana bakıyor falan ama içimden de "allah razı olsun bilader." diyorum.
resmen derdime derman olmuştu çocuk aq.
ben dedim "siz beraber gidin, kız tek kalmasın." o da kabul etti.
bunlar gitmeye başladı daldım markete winston light aldım hemen yaktım öyle stres oldum ki aq "bugün bitsin" diye haykırıyorum kendi kendime.
insanların yüzüne bakamıyordum o kovulmadan sonra aq.
yardıra yardıra ara sokaklardan eve gittim,
dedim ben bugünü bilinçaltıma atıcam o ara zaten uykusuz olduğum için yatakta bayılmışım.
o andan beri mesaj atmıyorum aq kıza.
