69
"utancın yoksa ver dediğim gibi sosyal medya hesaplarını bakalım." utancım yok demedim ki. konu ile zerre alakası yok bunun, eski tartışmalarımızda "sokakta sevişmenin zararı" üzerine alıntı yapıyorsun galiba. orada da belirtmişimdir eminim ki, şu şartlar altında ben de sokakta sevişmem dayak yemekten korktuğum için. onun dışında normal karşılanan bir şey olsa utanmam. ama utandığım bir sürü başka şey var mutlaka. "acıyı anlatsana; de ki acı şudur. biri çıkar gelir der ki evlat acısı der bildiğin tüm acılar kaybolur bambaşka bir acı çıkar ortaya. anlatılmaz işte böyle anlatılmaz. anlatılsa bile sen bilemezsin." acı canlının hayatta kalabilmesi için gerekli olan bir savunma mekanizmasıdır. oldukça da gereklidir, bir yerin kesildiğinde sinirlerin alarma geçerek beynini bu tehlike hakkında uyarır. acı çeker, rahat duramazsın ki kan kaybından ölmeden önce ya da iltihap kapmadan önce o yara ile ilgili bir şeyler yapasın. insan evladını, ya da sevdiği birini kaybettiğinde yine acı duyar. bu "aynı" acı değildir, bir çeşit metafordur. bu duygunun adını psikoloji koymuştur herhalde. fark etmez, bu acıyı neden duyarız? neden seviyoruz önce o önemli. insan evladını sever, çünkü kendi yaşantısını aktarmıştır ona, geleceğini, umutlarını aktarmıştır. eşiyle beraber aynı genleri taşımaktadır o insan ve doğduğu andan itibaren beraberdirler, çocuğun üzerinde çok büyük bir emek vardır. bir sürü hatıra, umut, anı, beklenti, bunların hepsi çok karmaşık bir sevgi ilişkisi meydana getirir. insan, ilişkiler toplamı olduğundan bu ilişkisi hayatının büyük bir kısmını kaplamaktadır. direkt hayatından bir parçadır yani o çocuk. işte eğer o çocuk ölürse birden bire, insanın hayatında çok büyük bir boşluk meydana gelir. onca emek, umut, beklenti, anı, sevgi, hepsi yok olmuştur. insanın canlılığından getirdiği ama gelişip karmaşıklaşmış duygular burada da tepki vermeye başlar, "bir şey yap, yaşamın için çok önemli bir şeyi kaybediyorsun" der bu hormonlar, bu yüzden salgılanırlar, rahat durmanı engellemeleri gerekmektedir, hala bir savunma mekanizmasıdır. çoooook kısa anlattım. konu ateizm ve islam konusu değil. islamdan önce yüz bin yılın üzerinde bir zaman insanlık vardı. bir tane, tek bir tane bile islam ile şekillenmiş toplum yoktu. şimdi yanlış bir ideoloji ile kurulmuş bir devlet bütün dünyayı ele geçirse, aniden ölülerle sevişmek doğru kabul edilir mi olacak? şu anda egemen güç kapitalizmdir. onlar da mı haklılar? kapitalizm kölelerini sakin tutmak için dine ihtiyaç duyar. bu sebeple din adamlarını beslerler. tıpkı orta çağda kralların yaptığı gibi. bu yüzden din hala bu kadar egemendir insanlar içerisinde. mesele bu değil bak, sen giriyorsun buralara.