kendimizden, kendi fikrimizden başka kimseye saygı duymayı bilemedik. duyduğumuzu söyleyerek ve özgür iradenin arkasına sığınarak dinlere, düşüncelere, fikirlere ve onlara inanan insanları istemsizce hor görüyoruz. çünkü biz ayrımcılığa çok küçük yaşta başladık, bize ilk önce " kız gibi ağlama lan " dediler, esmer, sakallı birine, hafif şiveli diye " lan kürt " demesini, takke takana " yobaz " , laik olana "dinsiz" demesini öğrettiler, biz bunları hiç fark etmedik. sonra fikirlerimizi istediğimiz gibi belirtebileceğimizi sölediler,
unu çıkartıp herkese küfür ettik, küfürü fikir özgürlüğü sandık, o haline getirdik.
