2
olum buna benzer bir aforizmayı ben de kullanmıştım lan zamanında. çiğ vakit bahar, mevsim gecedir. dört duvar arasında yine, kadehine sensizliği dolduran, yalnızlığını meze yapan adam; ne içse hüzündür artık. terkedilmişliğin sızısını iliklerinde hisseden adamın yegane tesellisi ay ışığı da bulutların ardında istirahattedir mevsimin bu vakti halbuki o, kadehinden seni yudumlamak istemiştir hiç değilse bir kereliğine; bunun son yudumu olacağını bile bile. o vakit dayanamaz tanrı dahi onun bu haline ve gizli gizli, gözyaşlarını salar gün ağarırken, yeryüzüne ve sen her yeni gün bu gözyaşlarını senin için biriktiren yapraklar görürsün... 23.03.2006