garip bir çocuktu zaten deli murat hepimizden daha gürbüz bir çocuktu. giriş katta bulunan evlerinin, hop diye atlasan atlanacak balkonunda, yaşlı gözlerle öylece durduğuna şahit olmuştum bir çok kez. babasından mı dayak yemişti, annesi mi cezalandırmıştı bilemiyorum. ama hiçbir darbeden sakınmayan, hiç bir tehditten korkmayan murat arada kedi yavrusu gibi viyaklıyordu balkonlarda. herkesin bir platoniği vardı o yıllarda, ama bu murat sanki 5 defa evlenip boşanmış bir adam edasıyla kızlarla ilgilenmiyor hepimizin masum platoniği ile dalga geçiyordu. inanılmaz bir hayal gücü vardı bu deli ipnenin. öyle ki bize attığı yalanlara kendi bile inanıyordu çoğu zaman. biz 2 sene boyunca bunun dayısının avusturalya'dan getireceği kanguru yavrusunu bekledik. beklemekle kalmayıp arkadaki arsada kafes inşa ettik. gerçi ben " buraya kanguru sığmaz... öküz kadar bişey lan o... " diye ayıktırdım bizim tayfayı. ama murat gelmeyeceğini zaten çok iyi bildiği kangurunun köşkünü inşaadan geri durmadı. şimdi ben, hayal gücünün ucu boşluğa bağlı bir çocuğun peşinden denize bağlanacağı zaten bilinen bir
lu derede amaçsızca yürüyordum. biri deli, öteki salak... noolcak.
