Zaman geçiyordu. Artık son sene ve hala yan yanaydık. Ben hariç herkesle atışırdı. Fazla konuşmazdık fakat içten içe bazı şeylerin gözümü açtığını görebiliyordum. Sınıfımızda adı konulmamış bir ayrım vardı. Bir yanda zengin ailelerinin çocukları birbiriyle takılır, diğer yandan mahallenin bitirim ergenleri sınıfın koridorunda ortamı süzerdi. Aybüke sınıfın o zengin kesimiyle takılmazdı. Bana, o gariban julius'a daha yakın hissederdim onu. Okul mezuniyet gecesi yapacaktı. Tam fırsatı. İşte ben artık ona açılabilirdim. Ayşe zengin kızdı beni sevmezdi. Ama sorun etmezdi belki de Aybüke. Konuşacaktım tamamdı bu iş. Taa ki o hocanın mezuniyet gecesi için istediği 100 tl'yı duyana kadar.
tir lan. Hayatta diyemem bunu anneme. Nasıl olacak ki bu iş? Belki iptal olur? Olmamıştı. O aynı siyah elbisesiyle okulun önünde heyecanlı heyecanlı beklerken. uzaktan izlerdim. onu. Güzeldi, kapkaranlık geçmişimde parlayan tek ay ışığıydı. Bana huzur veriyordu. O gitti... Ben son paramla ömer seyfettin'in topuz kitabını almıştım.
