benim sorunum aşık olamıyorum. ki aşık olmak için de bir çabam yok güzelmiş idare edermiş diyorum ama asla ve asla ohaaaa diyemiyorum. acaba bu hayattan beklentilerim mi yüksek ? yada daha önemli işlerim mi var ? sanmıyorum ama ben galiba aşk meşk olaylarını tamamen zaman ve duygu kaybı hatta güven kaybı olarak görüyorum. böyle de çok mutluyum aslında zannetmiyorum ki birisi hayatıma girip şimdi olduğumdan daha çok mutlu edecek... o kadar ego doluyum ki beni benden başkası utlu edemez, başkaları da mutlu olmak için bana ihtiyaç duyuyor edasındayım. kahretsin bu huyum çok kötü. şu da var ki dünya benim etrafımda
lüsa tabi gibi davransam da, dünyanın çükünde olmadığını biliyorum. bazen gregor samsa gibi hissediyorum. bazen amerikan pastasındaki stifler . fakat fark ettiğim bir şey daha varsa o da hislerimin ve duygularımın günü gününe uymuyoru geç, dakikası dakikasına denk gelmiyor. her an değişebiliyorum. işte bu da ben . nereden nereye be gülüm.
