entarileri (313)

Ne a yarardı Normal olmak sorusunu sorup kendini asmıştır. Gerçekten ne a yarar Normal olmak, 17 yaşında bir çocuğa babası intihar etmeden önce kendini assanda kurtulsak diyor. Toplumun en kutsal yapı birimine sokmak vardı.çocuğunu kabullenememiş bu aile onu bu tan dünyada yalnız bırakıp ölüme terk ettiği için Bira bile vicdan azabı çekiyor mudur acaba. Hepimiz ensest olarak birbirinize kayarsınız neden efendim kimse duymayacak aileden dışarı çıkmayacak diye, ensest türkiye'nin Vajinisi olsun anlayacağınız dilden başından beri folloştu. Evin içinde o çirkin ahlaksızlık bir başkasını kullanmak olan hevesini almak olan Cinsel anlayışınızın açlığından salyanız aranıza bacınıza kardeşimize abimize akar. Birilerini. Hormonları başka diye hayatı dar edersiniz. Affedilmeyecek zihniyetler var.... Allah belanızı versin demek istiyorum. Ama sizinle aynı yaratıcıya inanmıyorum. Efem ne a yarardı Normal olmak demiş ya siz normalseniz biz Normal olmak istemiyoruz ahlaksız ahlak yobazları!

@25 devamı yarın artık ablacım.

@22 keşke öyle olsaydı o kadar çok isterdim ki nörolojik sorunumun olmasını, o zaman hastaymışım der ve olanları unutursun.,bana hastasın diyecek yok mu nolur.

@20 bu da az korkunç değil yokmu o kapılar. Bu gördüğüm şeyin kara kalem resmini yapmıştım aşağı yukarı hatırladığım kadarıyla onu paylaşıp bu günlük hikayeyi bitireceğim. Kimse sabaha kadar uyuyamasın istemem

Birilerinin beni izlediğini fark ettim bir saniye sonra gözlerimi açtım.yatar pozisyonda olduğum için, kapının eşiğinde Bir şeyin durduğunu görüyor tamamını algılayamıyordum,çok büyüktü,korkuyor ve merakta ediyordum. Dünyada gördüğüm hiç bir madde ye benzemiyordu.et değil kemik değil katı yada sıvı değil.cıva kıvamında renkli bir gaz düşünün renkleri koyu soluk renkler ama renkli,kapı boyunda renklerin birbirine karışması eşliğinde maddeleşmiş önümde duruyordu. Uzuvları bizimkiler gibi değildi,kol diyebiliyorum ancak ön uzvu yada kolu yukarı doğru eğimliydi. Tavana kadardı çok büyüktü, yorganın içine sinmiş bir vaziyette gözlerimi suretine doğru kaldırırken,suretini göremedim siyah hatırlıyorum sadece, ama suretine bakmaya çalışır çalışmaz bir çığlık koptu ben atmıştım ama benim sesimden değildi.annemle babam panik içinde kalktılar onlarda sesimi iyi biliyordu.o gece onların aklında da benim sesimden olmayan garip bir çığlık olarak yer etti.anne kokusuyla sakinleşip uyumaya çalıştım yatağımda Ya babam bunu nasıl açıklayabilir hayatında kaç kez öyle ürkütücü bir çığlık duymuştur.dokuz yaşında bir çocuğun ne kadar boş zamanı olabilir.

@12 bu bölüm senin için gelsin Boşluk Babam doğa üstü şeylere inanmaz, bunları kuran insanların fazla boş zamanlarının olduklarını düşünür. Dokuz yaşındaydım her çocuk gibi okula gidip ece gelip sokakta oynuyordum. Mutlu bir ailem oldu hep, sıradan bir geceydi annem beyaz geceliği ile odama süzülür alnıma öpücük kondurur ve güzel rüyalar gör yavrum der gece lambamı açıp uzaklaşırdı. O gecede böyle yaptı huzurlu huzurlu gözlerimi kapattım,annemin yatağında ki ve tertemiz yıkadığı mevresimlerdeki beyaz sabun kokusu bana hep huzur verirdi.gözlerimi huzurla kapattım ve uyumaya odaklandım.

Beş yaşındaydım, babam bir otelin yapımında çalışıyordu.o işleri dolayısıyla antalya ya gitmişti,bir süre orada kaldı Yaz geldi otel hemen hemen tamamlanmıştı bizide annemle tatil yapalım diye yanına aldı. Buraya kadar herşey inanılmaz güzeldi hangi çocuk ailesi ile tatile gitmek istemez.bu sırada annem rahatsızlandığı için otel odasından çıkamıyordu pek babamda çalıştığı için beni havuza bırakıp işine bakıyordu.çalışanların havuza girmeleri yasaktı. Bu tatil durumu çok normal gözüküyor fakat bu tatiller ilgili tüm anları hatırlarken bir an sanki kelebek etkisiyle hafızamdan silinmiş gibi,beynimde her yaşımda bir yarık olarak kaldı ve rüyalarıma girdi o yarık açan anlar zamanda. Tatilde arnavut taşlı bir yoldan geçiyorum,harika bir otel yeşil ve budanmış çalılar var kenarlarda, güzel bir güneş bir binanın yanından dönüyorum sonra saatlerce ne yaptım hafızam da yok gerisini akşam yemeğe indiğimde de hatırlamıyorum bu yaşımda da hatırlamıyorum. Otelde ki garson kızı en sevdiğim omletleri hatırlıyorum. Babamı ve çalışan arkadaşlarını sadece o an yok peki ben hatırlamadığım o anda akşama kadar ne yaptım! Bilmiyorum ama bildiğim şey o güneşli köşeyi döndükten sonra başka bir şey vardı orada Gözlerime inanmayıp aciz beynimin tanımlayamadığı nesneyi unutması algılamamak istemesi gibi,dünya dışı varlıklara inanmıyor olabilirsiniz. Ama var olmadıkları anlamına gelmez bu. Bende inanmıyorum temaslarda kadar

Her şeyi baştan anlatmak istiyorum fakat herşeye baştan başlamak istemezdim. Anlatırken hem kendimi hem hayatımı baştan baştan sorgulamama neden olan şeyler aydınlanır belki. Neyi neden yaşadığınızı sorgulamak zaman kaybıdır,olağanüstü şeyler yaşandığında ve sorgulamamayı başaramadığınızda, olanlara anlam veremeyip kafayı üşütmeniz çok doğaldır. 23 yaşındayım ve gördüklerime rağmen hala akıl sağlığım yerinde,bu beni mutlu ediyor. Hikayem bilinsin istiyorum kendimle ilgili özel olan şeyleride açık etmek zorunda kalacağım, ama anlatmanın kendisi terapidir. Ben hazırım size bölüm bölüm en başından bir ödül mi bir lanet mi olduğunu anlayamadığım şeyi anlatmaya

Kırıcı söylemleri olan, İtam eden,gereksiz yere eleştirip egosunu tatmin eden ve küfürlü konuşan, insanlar......nefret duygusuna bile laik olamazlar.gözümde de yerleri yoktur.

başımdan geçen doğa üstü olayları bu başlık altında bölüm bölüm anlatıp terapi yapmak niyeti ile açtığım başlık. Hikayeler gerçek ama zaman ve mekan kısmen saptırılmış olacak. Kahramanların iyiliği için.

hastalıktır. Tutkudur maceraperestliktir.

Sıcak şarap ile birlikte harikalar yaratırlar.

Şaheserdir. Rekorlar kitabına bu dalda giren var mı bilemiyorum.